“Wat een kútdag!” en “Het was weer gezellig mam!”
Met de eerste komt mijn buurjongen over het algemeen uit school, met de tweede mijn nichtje. Wat maakt nou dat de ene altijd huppelend thuis komt, en de ander zo veel moeite heeft met de dag door te komen? Er zijn natuurlijk een hoop redenen, er kan van alles spelen in het leven van een kind. Maar een van de grootste invloeden is de veerkracht van een kind.
Wat is nou eigenlijk veerkracht? Veerkracht kun je zien als een springveer van een matras: als je het indrukt en loslaat springt het weer terug in zijn oude staat. Onze veerkracht is hoe we omgaan met tegenslagen en stress. Hoe ga je er mee om als je ‘ingedrukt’ wordt, als je uit balans raakt? Raak je snel van slag of kun je dat wat jou ‘indrukt’ snel verwerken en weer in je oude staat terug keren?
Als je druk of stress ervaart voel je dat in je lijf: je krijgt hoofdpijn, buikpijn, slaapt slecht. Kinderen ervaren dat ook, met als verschil dat zij deze stress vaak nog niet goed kunnen uiten en dus blijft het ronddolen in dat kleine lijfje. Wij volwassenen zoeken een vriend of vriendin op en spuien ons gal, gaan sporten, in een warm bad liggen dobberen of pakken een wijntje. Allemaal manieren om stress kwijt te raken na een moeilijke dag. Dat moeten we die kleintjes van ons nog leren. Want alhoewel het voor een deel erfelijk is hoe veerkrachtig je bent en hoe je met stress om gaat, een groot gedeelte is ook gewoon aangeleerd.
Een kind voelt verdriet, boosheid, angst en jaloezie en dat geeft stress. Deze ‘negatieve emoties’ horen erbij. Ze zorgen ervoor dat een kind zijn gedrag aanpast aan de situatie, dat het ‘overleeft’ in de wereld. Maar als het niet lukt deze emoties in goede banen te leiden, dan krijg je problemen: lichamelijke spanning, somberheid, gedragsproblemen.
Veerkracht is dus nodig om je gelukkig te voelen. Maar hoe dan?
Door stress aan te gaan en het te uiten. Als je kind steeds moeilijke situaties uit de weg gaat, leert het er niet mee omgaan. Kinderen kunnen hun veerkracht verbeteren door te oefenen en vol te houden in moeilijke situaties. Het kind leert dan dat die stress niet iets is waar je aan onderdoor gaat maar wat je aan kunt gaan en waar je beter uit kunt komen.
Daarnaast helpt het als de gevoelens van je kind er mogen zijn, binnen de veilige grenzen natuurlijk. Laat ze boos zijn, teleurgesteld, verdrietig. Wat is er fijner dan als jij boos bent dat iemand je begrijpt in plaats van tegen je zegt “Ach, dat valt toch wel mee?” of “Doe toch eens normaal!”. Je wilt je gehoord voelen! En je kind ook. Pas als ze zich gehoord voelen kunnen ze er verder over praten en het gevoel een ‘plekje’ geven.
Een recent voorbeeld is een klein meisje dat teleurgesteld en boos ons huis binnen kwam omdat ze niet zelf op de schommel kon komen: “Ik kom niet op die rotschommel, ik kan het niet!” zei ze en stortte zich theatraal op de bank. Haar leven was over. Zo voelde dat. Ik ben in zo’n geval soms meer van het troosten en “Ach stil maar schat”, maar gelukkig pakte mijn partner haar op en zei “Je mag best even teleurgesteld zijn, maar natuurlijk kun je dat wel! Kom op, gewoon blijven proberen, dán pas leer je het!” Schoorvoetend liep ze naar de schommel en begeleid door luide aanmoedigingen van haar vader probeerde ze het nog een keer, en nog een keer, en nóg een keer… tot ze met een hele grote grijns er op zat en naar binnen riep: “Mam, ik KAN het!!!”
De Kinder- en Opvoedcoach is een praktijk voor coaching en training van kinderen en ouders. Samen jezelf worden, elke levensfase een uitdaging.
No Comments