Ja, dat was “De klok horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt”. Sinds onze dame naar school gaat komen er steeds mooiere uitspraken uit haar.
Toen ze zei: “Wie niet vraagt wordt over geslagen”, begon ik te lachen en wilde ik haar de juiste uitspraak leren. Maar hoe mooi is deze eigenlijk? “Die houden we erin!” dacht ik.
Kunnen we onze kinderen niet veel beter leren dat ze het juist wél benoemen als ze iets willen, dan dat we er naar zouden moeten blijven gokken? Of dat we van ze verwachten dat ze als stille muisjes af blijven wachten als het leven hen iets aanbiedt?
“Wie vraagt wordt overgeslagen” is volgens mij oorspronkelijk bedoeld voor kinderen die zeuren om wat ze willen. Ik ben het er mee eens dat dat niet werkend is: een kind dat continu zeurt en eist. Het kan goed zijn om hen dat af te leren, en hen te leren op welke manier je wel kunt vragen om iets dat je graag wilt. Maar dat is niet wat het spreekwoord zegt.
Juist in een maatschappij als de onze is het denk ik goed om onze kinderen te leren goed aan te geven wat ze wel en ook wat ze niet willen.
Net als in elke andere relatie is het toch veel makkelijker, in welke situatie ook, dat je gewoon weet wat een kind wil? Dat betekent niet direct dat je het ook altijd maar moet geven.
De tijd dat we alleen maar verlegen kinderen willen is voorbij, mag ik hopen. De tijd dat stil, teruggetrokken, verlegen en dienstbaar als het grootste goed werden gezien ligt wat mij betreft achter ons.
Mijn moeder is een heerlijk mens die van jongs af aan geen blad voor de mond neemt. Ze heeft het er nog over dat mensen vaak zeiden dat ze een ‘flap uit’ was, en ‘zo’n druk kind’.
Is dat niet wat we, juist in kinderen, zouden moeten waarderen: hun eerlijkheid en energie? Laten we dat vooral vieren en niet onderdrukken!
Kinderen, en dan met name jongetjes, leren vooral door fysiek bezig te zijn. Ze leren hun lichaam, maar ook hun emotionele wereld kennen door fysiek grenzen op te zoeken en uitdagingen aan te gaan. Ons hele schoolsysteem is er op gestoeld om kinderen rustig en in het gareel te houden. Laten we dan alsjeblieft als ouders en hulpverleners die energie in ere houden, het stimuleren en koesteren. Ik geloof echt wel in diagnoses en het is niet voor niets dat er veel kinderen rondlopen met het ADHD stempel op hun hoofd. Ik vraag me soms wel af of er niet te snel naar diagnoses gegrepen wordt… Een diagnose is fijn als het nut heeft: als het jou en de rest van de wereld helpt om jouw kind wat beter te begrijpen. Maar hebben we daar altijd een diagnose voor nodig?
“Wie niet vraagt wordt overgeslagen”. Als we daar nu zelf mee beginnen: door het te vragen als we iets willen of verwachten; van onze kinderen, van onze partner en collega’s. Dan leven we dat onze kinderen voor en maken we het ze weer iets gemakkelijker voor de rest van hun leven.
Heeft jouw kind moeite met het zich uiten? Zou je willen dat je kind leert voor zichzelf op te komen en te zeggen wat hij of zij wil? Heb je als ouder behoefte aan tools om te kunnen zeggen wat je wilt of verwacht van je kind (of partner)? De Kinder- en Opvoedcoach biedt zowel coaching als trainingen die hierbij kunnen helpen.
No Comments