Als er ook maar iets gebeurt dan is het zijn schuld. Of hij deed er aan mee. Hij is er hoe dan ook altijd bij. Zeggen ze.
Herken je dat? Is jouw kind ook áltijd degene die het gedaan heeft?
Over het algemeen klopt het spreekwoord “Waar rook is is vuur”. Als jouw kind volgens school het altijd gedaan heeft zal hij (of zij) vast regelmatig betrokken zijn bij ruzies, streken, gerotzooi etc. Maar vaak hebben kinderen die niet helemaal of helemaal niet in de pas lopen het dan vervolgens ook echt áltijd gedaan. Al stond hij er bij en glimlachte hij naar een langs vliegende duif, dan nog zal er vanuit gegaan worden dat hij er “Vast weer mee te maken had”.
Ik heb het over ‘hij’ omdat we dit vooral zien bij jongetjes die moeite hebben met zichzelf te beheersen (impulscontrole), de “ADHD”-ers zoals ze vaak genoemd worden, diagnose of niet. Ze worden in groepen vaak als lastig gezien. En, heel eerlijk, neem het een juf eens kwalijk met nog 35 andere kinderen in de klas…
Toch is het niet eerlijk als een kind de rol van “Het Zwarte Schaap” krijgt. Knap lullig. Je bent nog maar een aantal jaar op deze aarde en nu al krijg je een stempel van anderen die kort door de bocht zegt: “Deze kan het toch niet goed doen”. Lekkere basis is dat voor de rest van je leven.
Wat kunnen wij als ouders en hulpverleners er aan doen om dit te voorkomen?
Ik denk dat het al begint bij het te signaleren, er bewust van zijn dat een kind, misschien wel jouw kind, het zwarte schaap in een groep lijkt te zijn. (Die groep kan ook net zo goed in een gezin zijn waar 1 van de gezinsleden naar voren geschoven wordt als degene met ‘de problemen’, terwijl er meer aan de hand is dan alleen het gedrag wat die ene persoon laat zien.)
Als je er namelijk bewust van bent dan kun je er iets aan doen. En dat ‘er iets aan doen’ begint volgens mij simpelweg door er over te praten. Met bijvoorbeeld school. Door zelf in gesprek te gaan over hoe jij (en jouw kind) de situatie ervaren maak je school deelgenoot van jouw zorgen en maak je ze bewust van iets wat zich mogelijk afspeelt in de klas. Hierdoor zal school in ieder geval alerter worden op de situatie en kunnen zij hierin mee denken en samen met jou (en wellicht je kind) een plan bedenken hoe het tij te keren.
Als je er bewust van bent dat je iemand continu negatief bestempeld en weet wat dit met een kind doet, dan zul je graag op zoek gaan naar de positieve dingen die je kunt benoemen om het kind juist groter in plaats van kleiner te maken.
* Als kleine ‘voetnoot’ bij deze BLOG wil ik graag opmerken dat ik erg veel respect heb voor de leerkrachten in ons land die in veel gevallen inmiddels leraar, remedial teacher, psycholoog, opvoeder, sociotherapeut, trainer, coach en mentor moeten zijn. Mijns inziens faalt ons schoolsysteem door onder andere de grootte van de klassen en de manier van onderwijs, maar absoluut niet door de betrokkenheid van de leerkrachten.
Herken je jouw kind in dit verhaal en zou je graag ondersteuning willen? Heeft jouw kind behoefte aan meer weerbaarheid, zelfvertrouwen of het kunnen aanvoelen en accepteren van grenzen? De Kinder- en Opvoedcoach biedt hiervoor onder andere coaching op maat en Rots&Water training.
No Comments