‘s Avonds 10 uur, je zit op de bank en de telefoon gaat.
Of je dochterlief toch alsjeblieft op wilt komen halen. Ze zegt dat ze buikpijn heeft en wil erg graag naar huis toe. “We hebben spelletjes gedaan, een filmpje gekeken, ik heb haar geprobeerd af te leiden maar ik denk dat het nu toch maar tijd is.”
En natuurlijk ga je haar oppikken, ergens had je het ook wel verwacht.
Heimwee komt in alle soorten en maten voor. Het komt voort uit het moeite hebben met loslaten. Loslaten van thuis, van je ouders, van je vriendjes en soms het loslaten van je verleden.
Ik had als kind ook veel last van heimwee als ik bij vriendinnetjes sliep. Voor mij is eigen haard goud waard, nog steeds. Een weekendje weg met vriendinnen vind ik geweldig, maar het moet niet veel langer duren, anders mis ik mijn kindjes en mijn lief.
Er zijn kinderen die extreem veel last van heimwee hebben. Dan komt de heimwee meer neer op verlatingsangst. Dit hoort bij bepaalde levensfasen, maar kan ook dan voor zowel ouder als kind echt als een probleem voelen. Het krijsend aan je been hangen als je hen afzet bij het kinderdagverblijf is tot op zekere hoogte normaal als kinderen 2 of 3 zijn. Maar als ze dat tegen hun 6e nog doen is het een ander verhaal. Dan is er letterlijk en figuurlijk een groter probleem. Voor zowel de ouder als het kind.
Wat kun je er zelf aan doen:
* Laat het kind een tekening maken van het fijne dat ze mist en dat in het koffertje of onder het hoofdkussen leggen,
* Laat je kindje iets meenemen van thuis wat een veilig gevoel geeft: een knuffel, een kussen of een foto,
* Doe samen met je kind je ogen dicht en denk even samen aan dat wat het kind mist: hoe ziet diegene of die plek er uit? Welke kleuren? Hoe ruikt het? Hoe voelt het?
En soms…
Een kind dat alleen maar huilt op het kinderdagverblijf, een kind dat tijdens de vakantie zó terug verlangt naar huis dat ze de vakantie een hel lijken te vinden, een kind dat écht niet bij anderen wil slapen.
Soms is het gewoon te vroeg, te snel of teveel.
Dat mag. Het is goed om je kind te willen stimuleren, om het grenzen te geven en het te leren doorzetten op moeilijke momenten. Maar het is ook goed om gewoon naar je kind te luisteren en het te respecteren als het gewoon nog even niet mogelijk is voor het kind. Omdat het zich niet veilig genoeg voelt of omdat het nog niet zo ver is in zijn ontwikkeling. Of gewoon puur omdat jij voelt dat dit misschien gewoon nog niet goed is voor je kind.
En nee, dan ben je geen slappe ouder. Misschien ben je dan juist wel de sterke ouder die écht ziet wat een kind nodig heeft.
Komen jullie er thuis niet uit en wil je professionele hulp bij onderwerpen als heimwee, zelfbeeld, agressie, regels, luisteren etc. Neem dan contact op met De Kinder- en Opvoedcoach voor een vrijblijvende kennismaking. Samen gaat het ons lukken!
www.dekinderenopvoedcoach.nl
No Comments